Τα φώτα από τις φιέστες Πολάκη με τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ και του Αλέξη Τσίπρα με την επίσκεψη στο Κομμένο Άρτας έσβησαν, αλλά τα προβλήματα παραμένουν και μέρα με την ημέρα μεγεθύνονται, με τους κυβερνητικούς παράγοντες και βουλευτές να εξαντλούν όλη τους τη δυναμική στις εκδηλώσεις και στα… πανηγύρια. Τη σκληρή πραγματικότητα βιώνουν άμεσα όσοι περνούν τις πόρτες των νοσοκομείων, όπου, παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες και δηλώσεις, η κατάσταση μάλλον βαίνει προς το χειρότερο και σε κάθε περίπτωση δεν δίνονται λύσεις ούτε σε χρονίζοντα ζητήματα. Ακόμη ηχούν στα αυτιά των Ηπειρωτών οι σχεδόν «διθυραμβικές» δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Υγείας κατά την πρόσφατη τελετή παράδοσης των νέων ασθενοφόρων του ΕΚΑΒ για τη βελτίωση που θεωρεί ο ίδιος ότι επέρχεται στη λειτουργία των νοσοκομείων, αλλά η αλήθεια δεν φαίνεται να συμβαδίζει με την σημερινή εικόνα, με τα κενά σε κλινικές να μεγαλώνουν, με τις ελλείψεις υλικών και τις γενικότερες δυσλειτουργίες που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι διοικήσεις με τους ελάχιστους πόρους που διαθέτουν. Τα μεγαλύτερα προβλήματα αντιμετωπίζουν οι χρονίως πάσχοντες, άτομα δηλαδή που μπαινοβγαίνουν στα νοσοκομεία. Ένα από αυτά αφορά ασθενείς με Μεσογειακή αναιμία, που σήμερα υπερβαίνουν τους 100 στην περιοχή μας.
Ο μεγαλύτερος όγκος τους μεταγγίζεται και παρακολουθείται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, στο οποίο, ωστόσο, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες διοίκησης και ιατρών, υπάρχουν δύο ζητήματα που δεν έχουν αντιμετωπιστεί, παρά τις εκκλήσεις που απευθύνει ο Αντιαναιμικός Σύλλογος Ιωαννίνων (Α.Σ.Ι.): Το πρώτο αφορά στο χώρο των μεταγγίσεων. Σήμερα αυτές γίνονται σε θάλαμο της Αιματολογικής Κλινικής, που δεν μπορεί να θεωρηθεί ολοκληρωμένη μονάδα για τη Μεσογειακή αναιμία. Όπως υποστηρίζουν μάλιστα ασθενείς, υπάρχουν περιπτώσεις που οι μεταγγίσεις γίνονται ακόμη και στις καρέκλες.
Το δεύτερο αφορά στην ανεπάρκεια του ιατρικού προσωπικού. Έχει ορισθεί υπεύθυνος ιατρός για τις μεταγγίσεις, ο οποίος ωστόσο δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για τη Μεσογειακή αναιμία και ως εκ τούτου δεν είναι δυνατό να έχει υπό την επίβλεψή του τόσο μεγάλο αριθμό ασθενών.
Πρέπει δε να υπομνησθεί ότι καλύτερες δομές θα βοηθούσαν και όσους φέρουν το στίγμα της Μεσογειακής αναιμίας για περισσότερη πληροφόρηση επί της παθήσεως τους.