Φαίνεται τελικά ότι η κινητικότητα στην εξωτερική μας πολιτική είναι πολυεπίπεδη. Πλέον το νέο ερώτημα που τίθεται είναι το καθεστώς των Διαπόντιων Νήσων το νέο Μακεδονικό;
Από ότι φαίνεται το γεγονός που πανηγυρίσαμε και εμείς εδώ, ήτοι η ανακομιδή των λειψάνων των ηρώων του 1940, ζητήμα που μας απασχολούσε, είχε και κερασάκι. Από ότι φαίνεται στην διαπραγμάτευση έχει μπει και το ζήτημα του καθορισμού ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας με κρίσιμο σημείο του καθορισμού του καθεστώτος των Διαπόντιων Νήσων με παραλληλισμούς με το Καστελόριζο. Επικίνδυνα πράγματα.
Το ζήτημα ανέδειξε πρώτος ο Στέφανος Μάνος και έπειτα με ερώτηση του ο Βασίλης Κικίλιας που έχει ως εξής:
“Θα διασφαλιστεί η επιρροή των Διαπόντιων Νησιών με το νέο υπολογισμό των χωρικών υδάτων;
Η υφαλοκρηπίδα τους σε σχέση με την Αλβανία θα έχει την ισχύ που έχει σε σχέση με την Ιταλία από το 1977; Έχει ληφθεί υπ’ όψιν πως οι οποιοιδήποτε χειρισμοί και συμφωνίες για την ΑΟΖ στην περίπτωση των διμερών σχέσεων με την Αλβανία στο Ιόνιο, δημιουργούν στρατηγικά προβλήματα στην ευρύτερη περιοχή Καστελόριζου και νότια της Κρήτης, λόγω της χρήσης τους από τους γείτονές μας;”
