Γράφω αυτές τις γραμμές αφού έχω δει την δημοσιογραφική έρευνα στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ, για όσα εξελίχθηκαν τις δύσκολες ώρες της καταστροφής στην φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Σίγουρα όσοι από εσάς το παρακολούθησαν, θα ένιωσαν κάποιο αρνητικό συναίσθημα μέσα τους. Θλίψη, απογοήτευση, θυμό για τους εκπροσώπους του κράτους, εκλεγμένους και μη. Προσωπικά ένιωσα μοναξιά. Μπήκα, από την ασφάλεια του καναπέ του τηλεθεατή, στην θέση του πυρόπλυκτου πολίτη που φωνάζε με λυγμό προς τις Αρχές «γιατί μας ξεχάσατε;». Εκείνη την στιγμή, λοιπόν, θυμήθηκα ότι στην ούτως ή άλλως δυσκίνητη γραφειοκρατική Ελλάδα μας, προστέθηκαν 8 χρόνια μνημονίων και η θεώρηση ΣΥΡΙΖΑ για την κρατική δομή. Αποτέλεσμα; Η πλήρης αποδόμηση του κρατικού ιστού που δεν μπορεί να παρέχει στον πολίτη ούτε το βασικό αγαθό της ασφάλειας σε μια στιγμή κρίσης.
Ο κάθενας από εμάς είναι πραγματικά μόνος του. Αν καταφέρει να επιβιώσει σε τέτοιες συνθήκες θα είναι χάρι στις δικές του προσπάθειες και των οικείων του. Οποιαδήποτε βοήθεια έρθει από τον κρατικό μηχανισμό θα είναι απλά ένα δώρο – έκπληξη και θα οφείλεται στο ελληνικό φιλότιμο κάποιων εκ των εμπλεκομένων αντιπροσώπων του κράτους που προσπαθούν. Αυτή η βοήθεια όμως θα είναι από απλή τύχη μιας και υπάρχει παντελής έλλειψη συντονισμού.
Επομένως, αν θέλουμε να κάνουμε καλύτερη την καθημερινότητα μας θα πρέπει να αυξήσουμε τον αριθμό των προσώπων που δρούν εντός του κρατικού μηχανισμού με θέληση για προσφορά, μιας και καλή όργανωση του Ελληνικού Κράτους δεν θα δούν ούτε τα δισέγγονα μας. Καθώς όμως δεν μπορούμε να παρέμβουμε στον τρόπο επιλογής των διοικητικών υπαλλήλων, μόνος τρόπος για να εξασφαλίσουμε καλύτερες μέρες για όλους είναι η ανάδειξη ικανών και άξιων αντιπροσώπων μας. Πρώτη ευκαιρία για να δείξουμε ότι πήραμε το μάθημα μας είναι οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, ψηφίζοντας ικανούς, κάνοντας έρευνα πριν ψηφίσουμε και κυρίως .. ψηφίζοντας και όχι απέχοντας. Μπας και βελτιωθεί λίγο η κοινή μας κατάσταση…
